Je bent een ouder met jonge kinderen, die een leuke baan heeft, tijd maakt voor je hobby, geniet van jouw gezin, maar je maakt je zorgen om je kind.

• Je woont in een kinderrijke buurt en je ziet je kind weer alleen staan op dat speelveldje. Andere kinderen zien haar/hem niet staan. Het voelt zich eenzaam. Je bent bang dat hij/zij zonder vriendjes/vriendinnetjes op moet groeien.
• Waar je ook naar toe gaat of het nou een dagje naar het strand is, of er een animatieprogramma op de camping is, of naar een grote speeltuin, er is geen interactie met andere kinderen. Hoe komt het dat het zo moeilijk vindt om vriendjes/vriendinnetjes te maken? Je zou het zo graag anders zien.
• Je merkt de laatste tijd dat je kind stiller is als het uit school komt. De spontaniteit en vrolijkheid is verdwenen. Bij thuiskomst duikt het in een spelletje/sluit zich af.  Ook tijdens het avondeten is het minder spraakzaam. Je probeert erachter te komen wat er aan de hand  is, maar zonder resultaat.
• Je ziet dat je kind moeite heeft met het ontvangen van complimenten. Het reageert er negatief op en kraakt zichzelf af. Kan ook niks positiefs over zichzelf bedenken.
• Je kind zijn boterhammen elke dag niet opeet, zowel thuis als bij de overblijf. Je hebt alles geprobeerd om het te stimuleren, maar niks helpt. Je maakt je grote zorgen. Dit kan toch niet goed zijn voor een opgroeiend kind!